Krótkie przemyślenia

Czasami wydawało mi się, że wszystko sprzysięgło się przeciwko mnie. Dlaczego innym się udawało tylko dla mnie szczęścia zabrakło ? Długo zadawałam sobie takie pytania. Szukałam winy wszędzie. W ludziach, w świecie, w rządzie , szukałam też winy w Bogu. Po prostu jeden wielki życiowy pech. Wcześniej nie przyszło mi do głowy, że może tak na prawdę problem tkwi we mnie samej. To było gdzieś ukryte bardzo głęboko we mnie. To ja przez te wszystkie lata stawiałam sobie bariery i budowałam solidne mury, które nie chciały przepuszczać nawet odrobiny światła do mojego życia. Jeżeli już coś udawało mi się zbudować, to po jakimś czasie to i tak waliło się jak domki z kart. Dlaczego? Dlatego, że to wszystko było tylko iluzją, którą wokół siebie tworzyłam. To było kłamstwo, a kłamstwo zawszemusi się rozpaść. Ja musiałam dostawać kopa od życia, aby w końcu z tych wszystkich zawijasów odnaleźć na prawdę siebie. Wcześniej gryzłam, drapałam i tupałam nogami na wszystko i wszystkich. Wolałam stawiać się w roli ofiary..biednej małej bezbronnej dziewczynki, której przeznaczeniem jest samotność i ból póki ktoś mnie z tej odchłani nie wyciągnie. Dlaczego liczyłam na innych? Oj..brak mi było wiary w siebie, w swoje możliwości. Wtedy do głowy mi nie przyszło, że mogę być dyrektorem swojego życia, że mogę je dowolnie układać i pomagać szczęściu jeśli tylko zechce. Teraz widzę, że dobra energia którą wysyłamy w świat po prostu do nas wraca. Kiedyś miałam dokładnie to, o co prosiłam chociaż to była ostatnia rzecz o jakiej pomyślałam. Jeżeli wiecznie wmawiałam sobie, że życie jest do dupy, że jest niesprawiedlliwie no to ono faktycznie takie było. Dlaczego? Bo jak dostrzegać to co się ma jeśli mówi się sobie, że nie ma się nic ? Jak spotkać prawdziwą miłość, jeśli nie umiem jej dać sobie i nie dostrzegam jej w innych? Niewykonalne. 

Jeżeli jednak odrwócić kubeczek i spojrzeć na prawdę dookoła siebie, okazuje się, że mamy więcej niż potrafimy to docenić. Nie widzimy tego, bo wydaję się nam to oczywiste. Przecież to normalne, że rano jemy śniadanie a wieczorem kładziemy się spać we własnym łóżku, czyż nie? No nie. Są ludzie, którzy tego nie mają. Być może mają co innego. Ci którzy wydają nam się biedni materialnie mogą mieć przecież bardzo bogate życie duchowe. 

Są pewne bardzo ważne pytania, które trzeba sobie zadać w życiu. 

-Kim na prawdę jestem?

-Dokąd zmierzam?

-Czego chcę? 

hmm... każdy odpowiada za siebie. Ale podejrzewam, że na pytanie trzecie odpowiedź brzmi zwykle podobnie, nawet jeśli zapisana jest pod różnymi postaciami. Bo ta prosta, banalna odpowiedź, to chcę być szczęśliwym! :)

I tu zaczyna się prawdziwa droga. Tylko ty możesz tego dokonać :)

A.